Βlog

Διάβασα πρόσφατα το βιβλίο «Ο γκάτζετ-Eros» και με είλκυσε, γιατί παρόλη την επιστημονικότητά του είναι απόλυτα κατανοητό.

Είμαι μια μεγάλη γυναίκα και μαζί με αρκετές γυναίκες της γενιάς μου ζήσαμε αυτές τις αλλαγές έστω και ασυνείδητα, γιατί ενώ δουλέψαμε και επιλέξαμε συντρόφους και έτσι ξεφύγαμε από τα πρότυπα της παράδοσης, υπήρχαν ακόμη τα κοινωνικά ταμπού και η σεξουαλική ελευθερία έμοιαζε γραφική, προνόμιο των χίπις και των περιθωριακών. Μπορώ να πω ότι ως σινεφίλ γνώρισα κάποιες από τις σχέσεις που περιγράφει το βιβλίο, στο προφητικό τότε έργο του Αλμοδοβάρ «Όλα για τη μητέρα μου» και ακόμη στο «Μπλε βελούδο» του Λιντς. Σχέσεις που τότε μας ξένιζαν γιατί ούτε η κοινωνία είχε μετασχηματιστεί ούτε η τεχνολογία είχε ακόμη εξελιχθεί. Εξάλλου, η μονογαμία για μας δεν ήταν υποχρέωση αλλά πίστη ότι, αφού διαλέξαμε το αντικείμενο του έρωτά μας, ήταν οφειλή μας πρώτα στον εαυτό μας και μετά σε αυτό.

Εξακολουθώ βέβαια να πιστεύω ότι η ακατανίκητη έλξη που νιώσαμε για τον σύντροφό μας μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πιο ήσυχο, πιο μονότονο, αλλά όχι λιγότερο όμορφο, ίσως και πιο βαθύ.

Τέλος, θα ήθελα να πω ότι βρήκα ευρηματικό τον τίτλο του βιβλίου καθώς και τους τίτλους των κεφαλαίων, και μάλιστα αυτών που έχουν μορφή ερώτησης. Η βιβλιογραφία πολύ πλούσια, αλλά η προσωπική σου συμβολή είναι σαφής. Και πόσο χαίρομαι όταν οι νέοι χειρίζονται τη γλώσσα τόσο καλά!

Φωτεινή Μπεντίλα