Αποσπάσματα

Στον γκάτζετ-Eros δεν είμαι πια έρμαιο της ανταπόκρισης του έτερου, ούτε νιώθω την απειλή της δικής του απουσίας. Υπάρχει μία αδιαφορία που βυθίζει τον παρτενέρ μου μέσα στην ομίχλη της ανωνυμίας.

...

Εισάγω τον ερωτικό μου παρτενέρ στο κύκλωμα της απόλαυσής μου σαν να είναι ένα γκάτζετ προορισμένο να εκπληρώσει το πεπρωμένο ενός απορρίμματος. Άλλωστε, αυτό που χαρακτηρίζει ένα γκάτζετ είναι ο εφήμερος χαρακτήρας του. «Βέβαια, εννοείται πως τα πάντα ώς το τέλος είναι εφήμερα. Οι συγκινήσεις μου, τα πιο διαρκή πάθη μου», ακόμη και ο Eros με τον έτερο. «Όλα περνούν ασφαλώς τα πάντα, αλλά χρειάζεται χρόνος, η εργασία της διάβρωσης και της λήθης που κρατάει το πένθος απασχολημένο και εκεί είναι που τα πάντα δεν χάνονται μονομιάς». Ενώ στον γκάτζετ-Eros απλά «διαλύω τη σχέση και βγαίνω αλώβητος με ελάχιστες ή και καθόλου ανοιχτές πληγές» αφού έτσι κι αλλιώς αποκλείω οποιαδήποτε σαγήνη προέρχεται από αλλού. Δεν μπαίνω καν στον κόπο να αναρωτηθώ «Τί με θέλει ο άλλος;», αφού η επιθυμία του μου είναι παγερά αδιάφορη. Γιατί αν παρασυρόμουν να αναρωτηθώ για την επιθυμία του, δεν θα ήθελα «τίποτε άλλο από το να μιλάμε ο ένας στον άλλο για τον άλλο και μόνο και για τίποτε άλλο».